To już 670 lat, kiedy nasza wieś została wymieniona w dokumentach historycznych.

Miejscowość usytuowana jest przy odnodze starego traktu, wiodącego do szlaku bursztynowego nad Morze Bałtyckie, odgałęzienie szlaku od Jordanowa w kierunku Przełęczy Tąpadłą i przedsudeckie szlaki handlowe. Najstarsze ślady osadnictwa w rejonie miejscowości sięgają 4000-5000 lat. Z miejscowych kamieni, głównie serpentynitów, wyrabiane były m.in. motyczki, toporki, siekierki. Centrum wydobywcze i produkcji na tamten czas znajdowało się na Jańskiej Górze i okolicy. W czasie podróżowania, czy postoju kupcy często przepakowywali bagaże i transportowane towary gubiły się. Dzisiaj odkrywają je archeolodzy.

Wieś istniała już w połowie XIV w. Dowodem na to jest kościół w Sulistrowicach, wymieniony w dokumencie historycznym Macieja z Trencz z 1351 r. (za Kunicki 2020, s.129). Z zapisu historycznego wynika, że była to już osada parafialna z proboszczem. W roku 1352 wymienia się proboszcza Nickolausa , a w 1371 r. Michaela. Opat Thilo z Lubiąża w 1361 r. kupił od Mikołaja Bolcze z Zeiskenberge górę „Sisterwicz” w okręgu niemczańskim, z lasem i sianem, z łąkami i polami, za 100 marek praskich.

W końcu XIV w. właścicielami Sulistrowic byli von Betschowie, którzy mieli tutaj dwór. Mieścił się on na północ od głównej drogi we wsi, z wieżą mieszkalną, czworoboczną, murowaną , na gródku stożkowatym typu motte, otoczony fosą wypełnioną wodą, przed którym obszerny majdan gospodarczy otoczony był zabudowaniami folwarku. Dwór został rozbudowany w XVI w. jako obronny, nawodny.

Od 1503 r. wieś i folwark stała się własnością klasztoru augustianów na Piasku we Wrocławiu. Własnością klasztoru pozostawała do sekularyzacji w 1810 r. Parafię Sulistrowice przejął klasztor augustianów w stanie opłakanym. Pierwotny kościół parafialny zawalił się. Dochody parafii były tak niskie, że parafianie nie byli w stanie utrzymać proboszcza. Dlatego też opat Thomas Flakenhein (1503-1529) zwrócił się do biskupa wrocławskiego, Johanna IV Rotha, aby parafię Sulistrowice włączyć do parafii Sobótka. Za zgodą biskupa kościół w Sulistrowicach został mianowany kościołem filialnym.

Sulistrowice jeszcze w 1785 r. razem z Sulistrowiczkami miały jedną wspólną szkołę, 3 młyny wodne i jedną bielarnię płótna. Po sekularyzacji przeszły pod zarząd dóbr skarbowych, który mieścił się w Sobótce. W 1890 r. we wsi działało jeszcze 30 warsztatów tkackich.

We dworze obronnym w 1839 r. mieściło się jeszcze wolne sołectwo, a właścicielem był F. Bendler. Dwór po pożarze w 1925 r. został nadbudowany do trzech kondygnacji, a fosę zasypano. Odcinkowo zachował się ślad po dawnej fosie w formie zielonego rowu, czytelny do dnia dzisiejszego. Po przebudowie w obiekcie mieściła się m.in. restauracja. Przy dworze powstało kąpielisko z łaźnią i basenem. Przebudowie uległ także folwark przy dworze nawodnym, przez wprowadzenie drogi dojazdowej w kierunku Sobótki, poprzez zachodnią część majdanu. Otoczenie dworu było bardzo zadbane. Do obiektu prowadziły alejki wysypane żwirem walcowanym, z obu stron obrastały je kwitnące róże. W połowie XX w. budynek dawnego dworu został zaadaptowany na szkołę. Dzisiaj ten zabytkowy obiekt pełni funkcję budynku mieszkalnego, komunalnego, a otaczający historyczny park i sad owocowy istnieje w szczątkowym stanie.

Dzisiaj w centrum wsi zachowały się historyczne, zabytkowe budowle mieszkalne i gospodarcze, pomnikowe – sakralne kapliczki przy ulicach Chrobrego, Jagiellońskiej, Dębowej, Szkolnej, powstałe w okresie XIX i XX wieku. Około 1900 r. wybudowano Szkołę Katolicką, w której obecnie mieści się świetlica wiejska.  W 1932 r. został wybudowany nowy kościół parafialny w stylu neogotyckim pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa. Wzdłuż ulicy Jagiellońskiej 2 -2A znajduje się zabytkowa aleja lip drobnolistnych, w wieku powyżej 140 lat, o wysokości 25 do 30 m. Przy wjeździe do Sulistrowic rośnie pomnikowy dąb szypułkowy o obwodzie 4,6 m zwany dębem szubienicznym. Na południu wsi, na wysokości 382 m n.p.m. wśród Wzgórz Oleszeńskich stoi obelisk upamiętniający walkę korpusu Lützowa przeciw wojskom napoleońskim w 1813 r.

Przez wieś przechodzi czerwony szlak turystyczny, prowadzący z Łagiewnik przez Ślężę do Sobótki.

Od XIX wieku wzrosło znaczenie Sulistrowic dla turystyki rozwijającej się w Masywie Ślęży. Na przełomie XIX/XX wieku istniały projekty doprowadzenia linii kolejowej do wsi, a nieco później  rodzaju elektrycznego tramwaju dalekobieżnego z Wrocławia.

W 1970 r. na Potoku Sulistrowickim zbudowano zaporę, tworząc Zalew Sulistrowicki, przy którym powstał ośrodek wypoczynkowy.

Obecnie jesteśmy świadkami przemiany Sulistrowic ze wsi rolniczej na letniskowo-wypoczynkową, zamieszkiwaną całoroczne. Sprzyja temu wyjątkowe położenie wsi w dolinie Potoku Sulistrowickiego, w otoczeniu Ślęży, Raduni i Wzgórz Oleszeńskich, klimat stymulujący szybką regenerację, lokalne atrakcje kulinarne i kulturalne, rozbudowująca się baza noclegowa dla turystów i tytuł Najpiękniejszej Wsi Dolnego Śląska w 2021 r.

Artykuł na podstawie opracowania pani Haliny Śledzik-Kamińskiej.

W centrum Sulistrowic znajduje się zapomniany artefakt dawnej świetności sołectwa.

fasada dworu
dwór od strony ogrodu
stary folwark przy ul. Szkolnej